سیاستگذاران فدرال رزرو پس از اینکه رئیس پاول لحن را تعیین کرد، در مورد چشم انداز صحبت می کنند

سیاست پولی در ایالات متحده توسط فدرال رزرو (Fed) شکل می گیرد. فدرال رزرو دو وظیفه دارد: دستیابی به ثبات قیمت و ایجاد اشتغال کامل. ابزار اصلی آن برای دستیابی به این اهداف، تعدیل نرخ بهره است. زمانی که قیمت ها خیلی سریع افزایش می یابد و تورم بالاتر از هدف 2 درصدی فدرال رزرو است، نرخ بهره را افزایش می دهد و هزینه های استقراض را در کل اقتصاد افزایش می دهد. این منجر به دلار آمریکا (USD) قوی‌تر می‌شود، زیرا ایالات متحده را به مکانی جذاب‌تر برای سرمایه‌گذاران بین‌المللی تبدیل می‌کند تا پول خود را پارک کنند. زمانی که تورم به کمتر از 2 درصد می‌رسد یا نرخ بیکاری خیلی بالا می‌رود، فدرال رزرو ممکن است نرخ‌های بهره را کاهش دهد تا وام‌گیری را تشویق کند، که بر گرینبک تأثیر می‌گذارد.

فدرال رزرو (فدرال رزرو) سالانه هشت جلسه سیاست گذاری برگزار می کند که در آن کمیته بازار باز فدرال (FOMC) شرایط اقتصادی را ارزیابی کرده و تصمیمات سیاست پولی را اتخاذ می کند. در FOMC دوازده نفر از مقامات فدرال رزرو حضور دارند – هفت عضو هیئت رئیسه، رئیس بانک فدرال رزرو نیویورک، و چهار نفر از یازده رئیس بانک مرکزی منطقه ای باقی مانده، که دوره های یک ساله را به صورت چرخشی خدمت می کنند. .

در شرایط شدید، فدرال رزرو ممکن است به سیاستی به نام تسهیل کمی (QE) متوسل شود. QE فرآیندی است که توسط آن فدرال رزرو به طور قابل ملاحظه ای جریان اعتبار را در یک سیستم مالی گیر کرده افزایش می دهد. این یک معیار سیاستی غیراستاندارد است که در طول بحران ها یا زمانی که تورم بسیار پایین است استفاده می شود. این سلاح منتخب فدرال رزرو در طول بحران بزرگ مالی در سال 2008 بود. این سلاح شامل چاپ دلارهای بیشتر توسط فدرال رزرو و استفاده از آنها برای خرید اوراق قرضه با درجه بالا از موسسات مالی است. QE معمولاً دلار آمریکا را تضعیف می کند.

انقباض کمی (QT) فرآیند معکوس QE است که به موجب آن فدرال رزرو خرید اوراق قرضه از موسسات مالی را متوقف می‌کند و اصل اوراق قرضه‌ای را که در حال سررسید است، برای خرید اوراق جدید سرمایه‌گذاری نمی‌کند. معمولاً برای ارزش دلار آمریکا مثبت است.